ความรัก...มันก็เหมือนอาหารจานหนึ่ง
บางทีเราก็ต้องเขี่ยพริกหรือขิงออกไป เพราะไม่ชอบ
แต่มันก็ไม่ได้แปลว่า อาหารจานนั้นไม่อร่อย
อย่าเสียใจที่ได้ให้รัก...แต่ไม่ได้รักตอบ
จงเสียใจที่อยากบอกรัก...แต่ยังไม่เคยได้บอก
อย่าเสียใจที่ยังรักเขา...แต่เขาหมดรักแล้ว
จงเสียใจที่อยากรักให้ดีกว่านี้...แต่ยังรักได้ไม่ดี
อย่าเสียใจที่พร้อมจะรัก...แต่ยังไม่มีคนรัก
จงเสียใจที่ไม่เคยคิดจะรัก...คนที่ควรรัก
เวลามีปัญหาความรัก
เราอาจจะฟังคนรอบข้างได้บ้าง
แล้วนำมาไตร่ตรองต่ออีกนิด
ค่อยๆ คิด ค่อยๆ มอง
แต่สุดท้าย...
สิ่งที่จะช่วยให้ตัดสินใจได้
คือการฟังเสียงของหัวใจเราเอง
รัก
ถ้ายังรู้สึกว่า...หัวใจยังเรียกร้องต้องการ
ถ้ารู้สึกว่า...หัวใจยังโบยบินแสวงหา
นั่นก็แสดงว่า...ที่เธอมีอยู่ ณ เวลานี้
ยังไม่ใช่ความรักแท้
เก็บความรักที่ผ่านไปไว้ในใจ
เดินหน้าต่อไปกับหัวใจตัวเอง
เพื่อจะได้รู้ว่า...เรายังมีหัวใจ ที่อาจจะรักใครได้อีก
แต่อย่าเก็บหัวใจ...ไว้กับความรักที่ผ่านไปครั้งนั้น
ความรักแท้...จะทำให้เราสามารถมองเห็นความงดงามที่อยู่ภายใน
มิใช่ความงดงามจากรูปลักษณ์ภายนอก
ความรักที่แท้...จะทำให้เราสามารถรักได้อย่างเป็นตัวตนของเราเอง
โดยมิต้องเสแสร้งใดๆ เพื่อเขา ...
